Þið mannverur! Þegar sú stund rennur upp þegar guðlegur vilji lætur hreinsun og aðskilnað gerast á jörðu, gætið þá að fyrirheitnum, að hluta til yfirjarðneskum táknum á himni!
Látið þá ekki það fólk og þær kirkjur, sem um langa hríð helguðu sig andkristi, villa um fyrir ykkur. Raunalegt er til þess að vita að jafnvel kirkjur skuli ekki einu sinni hafa til þessa vitað hvar þennan andkrist væri að finna, sem starfað hefur þetta lengi mitt á meðal allra manna. Smáræðis athygli, og þeim mátti vera það ljóst! Eru nokkrar athafnir jafn mikið í anda andkrists eins og þeirra sem á sínum tíma börðust gegn Kristi sjálfum og myrtu hann um síðir! Hver gat reynst verri og um leið skýrari andstæða Krists!
Þetta voru flytjendur og fulltrúar jarðnesku trúarinnar, en raunveruleg vitneskja um Guð í guðssyninum og fyrir hans tilstilli, féll ekki að þeirra eigin kennikerfi. Sannur boðskapur Guðs gat ekki fallið að því vegna þess að þetta kerfi andlegra virðingarmanna hér á jörð var sniðið eftir hugmyndum um áhrif hér á jörðinni, jarðnesk völd og útþenslu.
Þar með sönnuðu þeir svo ekki verður um villst að þeir voru þjónar mannlegrar skilningsgáfu sem aðeins tók mið af jarðneskri þekkingu, jarðneskum völdum, og sem andsnúin er og frábitin öllu því sem liggur utan jarðnesks skilnings! Guð, og á sama hátt það sem andlegt er, eru algerlega utan þeirrar þekkingar sem jarðnesk skilningsgáfan miðlar okkur, og því er skilningsgáfan eina raunverulega hindrunin okkar í millum! Því er hún eðli sínu samkvæmt einnig andstæðingur alls sem guðlegt er og andlegt! Og þar af leiðandi einnig allir menn sem viðurkenna skilningsgáfuna sem það hæsta og háleitasta, og byggja allt sitt á henni!
Áður fyrr óttuðust flytjendur trúarinnar að þeir myndu glata áhrifum sínum meðal fólksins, með þeirri fræðslu sem guðssonurinn veitti. Þarna, eins og alkunna er, liggur meginorsök rógburðarins sem þeir leituðust við að breiða út um Krist og að endingu aftöku guðssonarins. Þeir negldu á krossinn sem guðlastara þann sem þessi sami Guð, sem þeir þóttust þjóna, hafði sent til að uppfræða þá!
Svona lítið þekktu þeir í reynd þann Guð og vilja hans, sem þeir vildu telja mönnum trú um að þeir þjónuðu, en honum til dýrðar, honum til varnar hér á jörð tóku þeir son hans, sendiboða hans og … myrtu hann!
Þetta reyndist óheillaafleiðing þess að þeir voru þrælar eigin jarðneskrar skilningsgáfu, sem hugsaði um það eitt að tryggja áhrif sín. Þeir gerðu sig sem böðlar að handbendi andkrists og reistu honum í hljóði hásæti í hjörtum sínum. Því þar fundu þeir fullnægingu mannlegra veikleika sinna, svo sem drambs, hroka, hégóma síns.
Þeim sem býst við augljósari sönnunum er ekki við bjargandi, því ekkert er til sem er eins andstætt Kristi, syni Guðs og orðum hans! Og andkristur merkir einmitt: Sá sem berst gegn Kristi, gegn endurlausn mannsins í boðskapi Guðs. Jarðnesk skilningsgáfan knúði hann til þess! Það er einmitt hún sem verður Lúsífer að eiturjurt og því vopni sem orðið er mannkyninu hvað skeinuhættast!
Því hefur fyrri ofuráhersla á mannlega skilningsgáfu snúist upp í erfðasynd mannsins! En bak við þetta stendur Lúsífer sjálfur sem andkristur í eigin persónu! Það er hann sem boðið gat mannkyninu birginn! Hann, eini sanni óvinur Guðs! Hann ávann sér heitið andkristur með baráttu sinni gegn trúboði guðssonarins. Það hefði enginn annar búið yfir þeim krafti og þeim völdum sem þarf til að verða að andkristi.
Og Lúsífer notfærir sér hér á jörð ekki aðeins einn mann í baráttu sinni gegn vilja Guðs, heldur að heita má allt mannkynið og kallar um leið yfir það glötun vegna guðlegrar reiði! Sá sem ekki fær skilið þetta, það augljósasta, að Lúsífer sjálfur er sá eini sem gat verið andkristur, sem þorir að rísa upp gegn Guði, á aldrei eftir að geta skilið neitt af öllu því sem fram fer utan þess sem grófgert er, það er að segja þess sem er eingöngu jarðneskt.
Og eins og þetta var fyrrum, þannig er þetta enn í dag! Meira að segja mun verra. Enn í dag kjósa margir trúarfulltrúar að berjast hatrammlega fyrir því að viðhalda þeim skilningsreglum sem til þessa hefur verið beitt í hofum og kirkjum.
Það er einmitt þessi mannlega skilningsgáfa, sem þrengir að öllum æðri skynjunum, sem er einhver útsmognasta afurð Lúsífers og sem hann gat sáð meðal mannkynsins. Þrælar skilningsgáfunnar eru samt allir með tölu í reynd þjónar Lúsífers og meðsekir í því ógnvænlega hruni sem þetta á eftir að kalla yfir mannkynið!
En vegna þess að enginn leitaði andkrists í skilningsgáfunni átti ógnþrungin útbreiðsla hans enn hægara um vik! Lúsífer hrósaði sigri því þar með rauf hann samband mannsins við sérhvern skilning á öllu því sem gerist utan þess grófgerða. Frá hinu eiginlega lífi! Frá þeim stað þar sem samneytið við andans víddir byrjar sem leiðir til nálægðar við Guð!
Hann steig þannig fæti á jörðina sem drottnari jarðar og meginþorra mannkyns!
Það er því ekki að undra að hann komst alla leið að altörum kirknanna og að jarðneskir trúarfulltrúar kristinna kirkna hlytu að falla fyrir honum. Um þá gildir það sama, þeir vænta andkrists ekki fyrr en frammi fyrir boðuðum dómstólnum. Stóra opinberun Biblíunnar var að þessu leyti, eins og svo margt annað, óútskýrð.
Í opinberuninni segir að þessi andkristur muni láta til sín taka fyrir dómstólnum! En ekki að hann muni þá fyrst koma! Úr því að þar er gefið til kynna að hann muni láta til sín taka, sýnir það einmitt að hann hlýtur að vera til staðar, en ekki að hann komi þá fyrst. Hann nær hátindi sínum skömmu áður, þetta er það sem í boðskapnum felst!
Þið, sem enn eruð hvorki andlega blind né heyrnarlaus, heyrið þessi varnaðarorð! Gerið ykkur það ómak að hugsa einu sinni sjálf og einlæglega. Ef þið kjósið að dvelja áfram í hægindum, eruð þið glötuð!
Svipti maður skjólgóðri hulu af eiturnöðrunni í bæli sínu og hún telur sig skyndilega varnarlausa, þá leitast hún að vonum við að stökkva á þessa tillitslausu hönd og bíta.
Eins er það hér. Andkristur, sem finnst sem upp um hann hafi komist, lætur þjóna sína bera fram mótmæli, reka upp kvein við afhjúpunina og leita allra ráða til að sitja áfram í hásæti því sem mennirnir buðu honum sjálfviljugir. En allt þetta er honum aðeins fært að gera með aðstoð þeirra sem dýrka hann í hjörtum sínum.
Gefið því umhverfi ykkar vandlega gaum þegar baráttan hefst! Það verða einkum kveinstafirnir sem gefa ykkur hvað skýrast til kynna hverjir það eru sem tilheyra honum! Því þeir munu enn á ný sem fyrr ráfa um í hópi andstæðinga, fullir ótta við hreinan sannleika!
Andkristur á eftir að reyna með öllum tiltækum ráðum að ná aftur fyrri áhrifum sínum hér á jörðinni. Veitið því athygli hversu ómálefnalegur hann er bæði í vörn sinni og sókn, því enn á ný beitir hann aðeins dylgjum og tortryggni, því fylgismenn hans eru ekki færir um neitt annað. Þeim er ómögulegt að stíga fram fyrir sannleikann og hrekja hann.
Þannig munu þjónar Lúsífers berjast gegn sendiboða Guðs á sama hátt og gegn syni Guðs forðum.
Gætið að þeim stöðum þar sem slíkar tilraunir eru gerðar, því þannig hyggst þetta fólk aðeins standa vörð um Lúsífer í því skyni að viðhalda drottnun hans yfir jörðinni. Þar er að finna uppsprettu myrkursins, jafnvel þó svo að mennirnir beri vanalega hvít jarðnesk klæði hið ytra, jafnvel þó svo að þeir séu þjónar kirkju.
Gleymið ekki því sem gerðist á meðan guðssonurinn dvaldi hér á jörð, heldur minnist þess að enn í dag leitast sami andkristur, ásamt enn stærri skara fylgismanna, við að halda völdum á jörðinni, komast hjá gjöreyðingu og að sverta áfram sannan vilja Guðs.
Veitið því vandlega athygli öllum þeim táknum sem gefin voru fyrirheit um! Hér er um hinstu ákvörðun sérhvers manns að ræða. Björgun ellegar glötun! Því nú er það Guðs vilji, að megi það fara forgörðum sem enn á ný dirfist að rísa gegn honum!
Ykkur mun hefnast fyrir tilslakanir af sérhverju tagi! – Tákn Guðs munu ekki birtast yfir neinni kirkju, enginn virðingarmaður trúarsafnaðar mun bera jarteikn til merkis um að hann sé sendiboði Guðs! Heldur aðeins sá sem tengdur eru táknunum órofa böndum og ber þau með sér sem lifandi ljós líkt og forðum sonur Guðs meðan hann dvaldi á þessari jörð. Það er kross sannleikans sem í honum lifir og logar, og dúfan yfir honum! Verður sýnilegur öllum þeim sem hlotnast sú náð að sjá það sem andlegt er og bera öllum mönnum á jörðu vitni um það, því meðal allra þjóða verða til þeir sem nú mega »sjá«, sem síðasta náðargjöf Guðs! – – –
Þessi háleitu tákn heilags sannleikans verða ævinlega fölskvalaus. Því fær ekki einu sinni Lúsífer breytt, sem leggur á flótta, og enn síður nokkur maður. Því er það svo að sá sem ætlar engu að síður að rísa gegn þessu merki Guðs, rís frá og með þeirri stundu gegn Guði sem óvinur Guðs. Með því sýnir hann að hann hvorki er né var þjónn Guðs, og gildir þá einu hvað hann hefur þóst vera á jörðinni til þessa.
Gætið þess að þið teljist ekki líka til þeirra!